ही मुंबई आहे इथे जीवाला जीव देणे असते
मागे पुढे न पहाता इथे मैत्र जुळणे असते
कोणी नको म्हटले तरी मन भारावणे असते
फ़ोल ठरल्या भावना तरी डोळे ओलावणे असते
धुक्यात प्रेमाच्या इथे नित्य शपथा पाळणे असते
दगा फ़टका हसत "साहून" पुन्हा फ़ुलणे असते
खोट्या मुखवट्यांना सहज भुलून फ़सून जाणे असते
नकळत म्हटले तरी मनावर घाव सोसणे असते
ही मुंबई तरी इथे फ़क्त "प्रेम"स्वस्त असते
"पुण्या"मधल्या उण्याहून मात्र अधिक रास्त असते
तुम्हा काय ठावे या मुंबईची रीत
डोकावून पहा काळजात उमजेल हीची "प्रित"......!
(पुण्याच्या प्रेमाची अनुभूति या रचनेची प्रेरणा आहे.)
शीला.
