गाढ साखरझोपेत,
वार्‍याच्‍या झुळकेबरोबर,
मोहक सुगंधाची चाहूल लागली..
सुगंधाचा मागोवा घेत,
बाहेर अंगणात येऊन पाहिले तर,
शुभ्र, रेशमी शाल पांघरून,
पारिजात ध्‍यानस्‍थ बसलेला....
त्‍याच गंधलहरींवर झोके घेत,
परत निद्रावश झाले;
जणू सुखस्‍वप्‍न पाहिले....
सकाळी जाग आल्‍यावर,
प्रथम पारिजात आठवला..
अंगणात जाऊन पाहिले तर,
शुभ्र, रेशमी शाल, ओघळलेली....
सुगंध, सार्‍या वातावरणात विरघळलेला;
आणि पारिजात,
तसाच ध्‍यानस्‍थ बसलेला....
बाकी, फक्‍त निर्माल्‍य आणि पाचोळा....
सुख आणि दु:ख,
दोन्‍ही, फक्‍त मला?....
