कवायत करताना,
एका सैनिकाचा चुकला ठेका,
कारण त्याला ऐकू येत होते,
अज्ञाताचे पडघम....
माझेही तसेच झाले..

इंद्रधनुषी कमानीवर बसलेल्या,
सोनेरी पाखरामागे धावत सुटले,
अन्‌ फशी पडले; पदरी आलं..
पाय पोळत वाळवंट तुडवणं,
काया जाळत क्षितिज गाठणं,
माथ्यावर ऊन, पायांतळी रण,
घायाळ तन, घायाळ मन..

कारण, ते होते मृगजळ,
खोटे,फसवे केवळ......