हल्ली तिला स्वप्नं पडत नव्हती, असं नाही..

फक्त त्या स्वप्नांना केशरी-गुलाबी झाक राहीली नव्हती

वास्तवतेने त्यावर चढविलेल्या नव्या रंगाविषयी, फार तक्रार नव्हती तिची..

दिवसाची मोळी डोक्यावर चढवून सूर्य हाकारे मारत होता कधीचाच-

चुकार चमेली, वाऱ्याचा हात धरून, खिडकीत उभी रहायच्या प्रयत्नात होती..

उठली ती..

दिवसरातीच्या उठाठेवींची गाज मनात साठवत..

आरश्यातल्या रुसलेल्या सखीला हसते केले तिने; ही कला सहज जमायची तिला..

स्तब्ध रहाटाला हात दिला..

एका आडोश्याला चिमुकला जीव अंथरला होता..

तिच्या शंका, चिंता, सर्व काही बाळमुठींनी चोखत-

किती आश्वस्त होता तो!

रहाट चालूच राहणार होते..

चिमुकल्याच्या डोळ्यातली केशरी-गुलाबी स्वप्नं पाहत...

-चिन्नु