...............................
... सोनचाफा जणू!
...............................
ओंजळीओंजळीने
मी फुले वाहिली
सोनचाफ्यासवे
देह सजला तुझा!
आणि टिपली फुले मी
स्पर्शओली, मऊ....
श्वास माझा भिजे...
श्वास भिजला तुझा!
चेतल्या दोन काया...
आत-बाहेरुनी
रोमरोमांतुनी
सोनज्वाला-फुले...!
या फुलांच्या, दिव्यांच्या
तप्त स्पर्शोत्सवी
जीव माझा-तुझा
तृप्ततेने झुले!
या सुगंधी धगीची
रात्र सरली जरी....
क्लांत गात्रे जरी....
धुंद हा सोहळा...
गारव्याच्या पहाटे
आग ही जागवू
ऊब ही जागवू
अन् हव्याशा झळा !!
* * *
सांग, कुठले दिवे अन्
सांग, कुठली फुले....?
सांग, तू हे मला...
अंग कुठले म्हणू?
देह सारा तुझा हा
सोनज्वालांतला
मत्त गंधाळलां
सोनचाफा जणू!!
- प्रदीप कुलकर्णी
.................................
रचनाकाल ः ३१ मे २००८
.................................
