कधी येणारं वारं,
कधी जाणारं वारं,
नि देठाला अडकलेल्या,
पानांचा येरझारं |
अचानक थांबतो वारा,
आसामंत होई स्तब्ध,
सळसळणारी भिरभिरणारी,
पाने होती नि:शब्द |
शांततेत ह्या आहे,
एक अशांतता लपलेली
काळ येईल वादळाने,
नेइल फुले झोपलेली |
तरुआईच्या काळजातले,
भय कधीच संपत नाही
खोडामधील डोळ्यांमधून
ती शून्यामध्ये पाही |
अखेर आलाच तो वारा,
विखुरला सुवास,
देठ सुटले आता,
सुरू वेगळा प्रवास |
पानांच्या तळव्यांनी,
तरुआईचा निरोप,
अन पेंगूळलेल्या डोळ्यांचा,
आईवरचा आरोप |
दूर चाललेल्या फुलांना,
आई ने सांगितले गुपित,
" हा नियम विश्वाचा,
नाही कुणी रे शापित |
जा जा बाळांनो,
नका ओरडू आई आई,
तुम्ही आई होईपर्यंत,
ही धरणी तुमची दाई | "
- अनुबंध
