चिरे लाव हे,.. तटांसारखे
शेर बांध अन,.. भटांसारखे!
अता सागरा, मिळून जावे,
जगावे किती,.. घटांसारखे?
रंग आपुले,..रंग विसरले?!
कसे भासती,.. छटांसारखे?
ह्वायचेय ना, तुला प्रवक्ता?
बोल बरे,.. पोपटांसारखे!
वाहतेस तू, समीप इतक्या;
तुला जाणतो,.. तटांसारखे!
कश्या वर्णु ह्या,.. ’कुंतल-क्रीडा’?
शब्द सांग ना,..’बटांसारखे’!
जगायचे ना?...लगेच लावा,
वृक्ष, निंब अन वटांसारखे!
भल्या माणसा, तुझे वागणे,
असो तिन्ही, मर्कटांसारखे!
शब्द, भाव हे, कसे ओळखू?
तुझे प्रेमही,..नटांसारखे!
-मानस६
