॥ शिवराज्याभिषेक ॥

काजळल्या रात्री - आशंकित गात्री
उसासे ही धात्री -  भयभीत ।

गोठलेले जिणे -  बंध हे पडले
कोडे हे कसले -  ईश्वरास ।

दुर्दैवी पखाली - दैन्य ही सामोरी
कावड अंधारी -  काळ वाही ।

अस्मानी, सुल्तानी - घोर हा जीवासी
नसे आसराही  -  कोणा येथे ।

करपली भूमी - उजाड ही सृष्टी
ओसाड ही वस्ती -  खिन्न शांत ।

तेज ते उजळे  - काळोख्या गर्भात
आस ही नेत्रात -  वसुधेच्या ।

स्वये भाग्य लक्ष्मी -  बळ ते सावरी
माळराना वरी -  अवतरी ।

शपथ ग्रहण - करिती प्रमाण
राष्ट्रास्तव प्राण  - देऊ आम्ही ।

शृंखला दास्याच्या - गळोनी पडती
बंध हे तुटती -  अमानुष ।

निजाम, आदिल  -  ही कुतुबशाही
मात अन घेई -  मोगलाई ।

सिद्धी तो नमला - झुकला इंग्रज
अन पोर्तुगीज  - हत:प्रभ ।

तो जरीपटका  - झळके डौलात
उजळे डोळ्यात - अभिमान ।

आनंद भुवनी  - ओसंडूनी वाही
सौभाग्यासी नाही - खळ काही ।

सुखावली प्रजा  - जागे मनी आस
सकळांना ध्यास  - एक लागे ।

सह्यागिरीस या - लाभो असा एक
न्यायी, पुण्यवान - वीर राजा ।

दशदिशांना ही  - वार्ता आनंदाची
राज्याभिषेकाची -  फिरे द्वाही ।

ती छत्रचामरे  - आणि आभूषणे
मंगल तोरणे   - गगनात ।

ते अष्टप्रधान -  ते शूर सोबती
जिजाउ पाहती -  क्षात्रतेज ।

वर्धिष्णू अशी ही  - चंद्रकलेसम
विश्ववंदनीय  - राजमुद्रा ।

सुवर्ण मंडित - सिंहासनावरी
आरोहण करी - महाराजा ।

जय जयकार - करिती हे जन
नाद हा भेदून - नभ जाई ।

जलाभिषेक त्या - सप्तनद्या करती
शिवछत्रपती - राजा होई ।