वेलीच्या सर्वस्वाची किंमत घेऊन;

जन्माला येणार नाजुक फुल;

कोमेजून जाण्याची सहजता;

कोठून येते त्याचा जगण्यात?

वेदनांनी कळवळणारी, कधीतरी पशू होणारी;

किंवा परिस्थितीने हतबल होणारी;

ती आपलीच माणसं असतात;

कस मान्य करत सहजपणे आपलं मन?

जगण्यासाठी फक्त आधारच न देता;

बरंच काही निशब्दपणे देणारे हात;

आपल्याकडून भलतीच अपेक्षा करतात;

कस कळत नाही आपल्याला?

स्वप्नील डोळ्यांनी पाहिलेली पारदर्शी स्वप्ने;

सोपवतो आपण नियतीच्या हातात;

कुणाच्यातरी प्रेमात पडल्यावर;

कसे फुलतो आपण अगदी कळत नकळत?