भेग पडते मने करपतात;

भावना मनातून मरतात;

रात्री स्वप्नांची दुथडी वाहताना;

तुझे डोळे अचानक दिसतात.

माझं स्वतःच हरवून न सापडणं;

हे असं कितीवेळा चालायचं;

राख झाली तरी प्रतीक्षा करणं;

एवढंच स्मशानाजवळ उरायचं.

जळून गेलो तरी आठवणी;

सावली बनून पाठलाग करतात;

हरवले माझे क्षण म्हणून;

अश्रू पुन्हा पुन्हा पाझरतात.

एखाद्या घटी किंवा पळीसारखं;

तू माझ्यापुरता आहेस असं वाटणं;

क्षितिजासारखा मुक्त आभास तुझा;

पण माझं आकाश बंद होणं.