माळूनी मला तुझ्यात, मी गंधाळताना;

त्या छेडल्या स्वरांना, आलापून रात्र गेली.

तुझ्या आठवांचे पहारे,नेहमी मला छळताना;

विरहात तुझ्या मजला, बांधून रात्र गेली.

तुझ्या तनाचे उबारे, पांघरून घेताना;

तुझ्या मनाचे दुरावे, मोजून रात्र गेली.

तुझ्या सावलीची, अर्चना बांधताना;

तुझी मूर्ती पाषाणाची, घडवून रात्र गेली.

तुझ्या नसण्याचे मी, सत्य जाणताना;

शब्द ओठांतच माझ्या, अडवून रात्र गेली.

उसासे भरावे मी, वेदना लपवताना,

अश्रुफुलांचे निर्माल्य, विसर्जून रात्र गेली.

तुझ्या आठवांच्या कुपित, सुख शोधताना;

त्या सुखालाच माझ्या, हसून रात्र गेली.

चेहरा तुझा रोज, नव्याने ओळखताना;

विश्वासाची काच, तडकवून रात्र गेली.