आंतर जालावरून पुढे पुढे सरकत माझ्या कडे आलेल्या ई - पत्रामधील ही कविताः

घरापासून लांब राहणाऱ्या माझ्या मित्र मैत्रिणिंना उद्देशुन..

परवा भेटला बाप्पा, जरा वैतागलेला वाटला

दोन क्षण दम खातो म्हणून माझ्या घरी टेकला

उंदीर कुठे पार्क करू? लॉट नाही सापडला..

मी म्हटलं सोडून दे, आराम करू दे त्याला..

तु पण ना देवा कुठल्या जगात राहतोस?

मर्सिडीजच्या जमान्यात उंदरावरून फिरतोस

मर्सिडीज नाही निदान नॅनो तरी घेउन टाक

तमाम देव मंडळींमध्ये भाव खाऊन  टाक

इतक्या मागण्या पुरवताना जीव माझा जातो

भक्तांना खुश करेपर्यंत माझा जीव दमतो

काय करू आता सारं मॅनेज होत नाही

पुर्वीसारखी माणसं खुश ही होत नाहीत..

इमीग्रेशनच्या रिक्वेस्टने सिस्टीम झालिये हॅंग

तरीदेखील संपत नाही भक्तांची रांग

चार आठ आणे मोदक देऊन काय काय मागतात

माझ्याकडच्या फाईल्स नुसत्या वाढतच जातात..

माझं ऐक तू कर थोडं थोडं डेलिगेशन

मॅनेजमेंटच्या थेअरी मध्ये मिळेल तुला सोल्युशन

एम बी ए चे फंडे तू शिकला नाहिस का रे'

डेलिगेशन ऑफ ऑथोरिटी ऐकल नाहिस का रे?

असं कर बाप्पा एक लॅपटॉप घेउन टाक

तुझ्या साऱ्या दूतांना कनेक्टिवीटी देऊन टाक

म्हणजे बसल्या जागी काम होइल धावपळ नको,

परत कधी मग दमलो म्हणायला नको..

माझ्या साऱ्या युक्त्यांनी बाप्पा झाला खुश

माग म्हणाला हवं ते, एक वर देतो बक्षीस..

सी ई ओ ची पोझीशन, टाउनहाउस ची ओनर्शीप

ईमिग्रेशन होइल लवकर मग ड्युअल सिटिझनशीप..

मी हसलो उगाच म्हटलं, देशील जे मला हवं..

म्हणाला मागून तर बघ, बोल तुला काय हवं..?

पारिजातकाच्या सड्यात हरवलेलं अंगण हवं..

सोडून जाता येणार नाही असं एक बंधन हवं..

हवा आहे परत माणसातला हरवलेला भाव

प्रत्येकाच्या मनाच्या कोपऱ्यात थोडासा शिरकाव

देशील आणून परत माझी हरवलेली नाती

नेशील मला परत जिथे आहे माझी माती..

इंग्रजाळलेल्या पोरांना थोडं संस्कृतीचं देणं

कर्कश्श वाटला तरी हवा आहे ढोल ताशांचा गजर

भांडणारा असला तरी चालेल पण हवा आहे शेजार..

यंत्रवत होत चाललेल्या मानवाला थोडं आयुष्याचं भान

देशील का रे बाप्पा माझ्या पदरात एवढं दान?

"तथास्तु" म्हटला नाही पण सोंडेमागून नुसता हसला

सारं हाताबाहेर गेलंय पोरा "सुखी रहा" म्हटला..