कसे विसरावे तुला कसा सहावा दुरावा
तुझ्या कुशीतच अंती मला मिळतो विसावा

अंतर्मनाच्या तळाशी बांधलेलं घरकुल
तुझ्या श्वासा श्वासातून बरसती स्नेहफुलं

काळजात रुजलेले शब्द फुलतात मनी
मोती ओघळावे जसे ओल्या पावसाच्या क्षणी

तुझ्या स्वप्नांचा झोपाळा नित्य मनात झुलतो
स्पर्शवेडा देहदिवा माझ्या मनात तेवतो

उजळतो क्षणोक्षणी काजळलेले कोपरे
माझे दुबळेच पंख सख्या सावरून घे रे !