प्रदीप कुलकर्णी यांची एकटाच मी! ही गझल वाचली आणि आम्ही उत्स्फूर्तपणे म्हणालो
नाही उगीच येत वास...बेवडाच मी!
गुत्ताच मम असे निवास...बेवडाच मी!
संपे न एकट्यास हौद दारुचा जरी
माझा पुन्हा पुन्हा प्रयास...बेवडाच मी!
माझी कुठेतरी असेल बाटली इथे...
शोधा, जरा करा तपास...बेवडाच मी!
माझ्या घशात पावशेर रोज उतरते
ना परवडे मला शिवास...बेवडाच मी!
दारूस आठवीत पेंगपेंगतो असा...
घेऊन झोपतो उशास...बेवडाच मी!
होतो नशेत मी परी न एकटा कधी -
पडलेत दोस्त आसपास...बेवडाच मी!
येऊ नका कुणी सुधारण्यासही मला...
घेऊ नका उगीच त्रास...बेवडाच मी!
नाही मला कुणीच 'कोरडा' सवंगडी
'घेण्यात' सोबती झकास...बेवडाच मी!
नाही कुणास 'खोडसाळ' मी विचारले ?
देशील काय एक ग्लास...बेवडाच मी!
