प्रेरणा : अजब यांची रोटी, कपडा...(गजल)
पार्श्वभूमी : एका अंमळ जास्तच काळ उपवर राहिलेल्या मुलीचा आपल्या आईशी संवाद :
बेटी, हुंडा, मकान दे
जावयास तू गुमान दे...
बहिणींना दे सायकल तू
अम्हा उडाया विमान दे...
दार लोटते, अता तरी
जरा प्राय्वसी निदान दे!...
चढून ये पर्वती जरा
घरी मोकळेच रान दे!...
लक्ष वेधण्यासाठी मज
एक तंगशी तुमान दे...
पारध 'त्यां'ची करावया
भुवयांची मज कमान दे...
उपवर झाली कन्या तव
मुहूर्त पाहून दान दे...
नकोच पोकळ छातीचा
पती मला पैलवान दे...
पाठ सोड ना माते तू
सोबत 'ह्यां'ची जवान दे...
कृपा करी देवा, त्यांच्या
नजरेला ती बया न दे!...
आनंदाने जगेन मी
भ्रतार ताजा-तवान दे...
विडंबनं टाळण्या, अजब
जमीन तू गायरान दे!!...
भले नको देऊ प्रतिभा
खोडसाळ मज जबान दे!...
