आमची प्रेरणा मिलिंद फणसेंची सुरेख कविता नेपथ्य

का अखेर माकड पीणाऱ्याचे होते ?
माझेच नव्हे, हे ज्याचे त्याचे होते !

चालता लुडकतो इकडे तिकडे पडतो
हे असेच नेहमी पेताड्यांचे होते

लागली वळाया नजर सारखी माझी
हे लक्षण रे थोडी चढल्याचे होते

तू चषक कशाला दिलास हातामध्ये ?
मज दिसू लागले चित्र उद्याचे होते

सोडता सुटेना मदिरा माझ्याच्याने
मज खरे प्रलोभन मदिराक्ष्यांचे होते         

जर ताड, माड अन् मोह असे देशीही
मग कशास अवडंबर द्राक्ष्यांचे होते ?       

वेगळी न "केश्या" दारू आणि दवाई
असलेच फरक तर ते पथ्याचे होते