मिलिंद फणसें  पीस बघून मोहरले पण आम्हाला 'पीस' बघून आलेला अनुभव फार भयंकर होता.

पाहिले मी काल, आवडलीस तू
काय नखरा, काय रुपडे, 'पीस' तू

अर्थ भलते लावले शब्दांतले
चंडिका होउन मग थरथरलीस तू

लोक जमले ऐकुनी आरोह तो
येव्हढे जोरात ओरडलीस तू!!

विस्कटूनी लावली माझी कुडी
ह्या 'घडी'साठीच ना टपलीस तू?

काल लाथांनी मला कुटल्या वरी
गूढ वर तू का पुन्हा हसलीस तू?

शब्द प्रेमाचा कसा मोडेन मी?
ठेवला आहेस मज ओलीस तू!

मी असे लाचार नवरा शेवटी
शेवटी, अर्धांगिनी, ठरलीस तू...