आमची प्रेरणा - श्रीयुत प्रदीप कुलकर्णी यांची माउलींच्या आठवणीने व्याकूळ होऊन रचलेली परिपूर्ण, अप्रतिम कविता ...ज्ञाना!
............................
..ये ना !
............................
वासनांनी गांजण्याआधीच राया आज ये ना !
देह हा साऱ्या विकारांच्याकडे नेण्यास ये ना !
तू अता अडतोस का माता-पित्यांच्या आठवांनी ?
लावली होतीस का मग तू मला मेलीस माया ?
गुंतला आहेस निवृत्ती-विरक्ती यात का तू ?
का तुला झाली नकोशी ऐन तारुण्यात काया ?
अधर हे देईन... ज्यांनी अमृताला लाजवावे
घोट तू सारे कटू पेल्यातले ते पचव आधी !
मोगरा फुलला तुझ्या या मनगटी रुजल्यावरी हा -
...पैंजणांच्या लागली तालावरी आहे समाधी !!
उंच तू गगनावरी नेण्या विमाना आज ये ना !
सोड ती दु:खे जगाची ? कोणत्या काळामध्ये तू ?
आजच्या काळी कसे हे वागणे वेड्याप्रमाणे ?
वाढली आहे तुला ही केशरी रंगेल वाटी
थंड का केलेस आगीला असे तू कोण जाणॆ...!
तू रहा वर्षानुवर्षे माझिया हृदयात जागा
अन्यथा हृदयात शिरती माझिया ते चोर भुरटे...!
आजही वर्षाव नोटांचा तुझा तो आठवे अन्
बाकीचे असतात सारे...रोजचे षौकीन फुकटे !!
जन्मभर का वाट पाहू ?...तू कुठे मेलास ? ये ना !
............
त्याग संसारी सुखांचा का असा केलास ? ये ना !
............
- खोडसाळ
.....................................................
वैराग्यकाल - २९ मे २००८
.....................................................