राहिले दूर, सख्या घर राहिले दूर ।
काळ हा रे लोटला, ठेवून आठवधूर ॥ ध्रु॥
कोणत्या वाटे निघालो? नाकळे आता,
संगती एकांत आणी विरहिणीचे सूर ॥१॥
अस्पष्टसा अन तो उद्याचा चेहरा दिसतो
काळजाला बुडविती रे काळज्यांचे पूर ॥२॥
शोधणे स्वतःस आता कठिणसे वाटे ,
दाटली गर्दीच सारी भोवती रे क्रूर ॥३॥
दोन घटका शांततेला सवडही नाही,
पाठलागाने सुखाच्या, लाभते हुरहूर ॥४॥
