चालली नार गोमटी, अंगचोरटी दृष्टि टाकून,
मारले ठार हो तिने पुन्हा हासून ॥
भरजरी शालु नेसली, अंगि ल्यायली चांदणे खूप,
अन चंद्र कपाळी, खुलून दिसले रूप ॥
वादळी श्वास हो तिचे, जगाला रुचे अशी ही चाल
अन तिच्या उरीचा, धुंद वेगळा ताल ॥
चालली नार ही कुठे? रूप गोमटे, एकटी जाई
अन सोबत जाण्या, उडे आमची घाई ॥
ती म्हणे, "छान जाहले, तुम्ही हो भले सोबती झाला,
एकटी कशी मी गेले असते बाला? "
हासली, जरा लाजली, पुढे थांबली, वळुनिया मागे
"गुंतले" म्हणाली, "ह्या शालूचे धागे" ॥
ओंजळीमधें चांदणे ओतले तिने माझिया थोडे ,
'ही खूण' म्हणाली, असे घातले कोडे ॥
ती नार : मत्त यामिनी, राहिली मनी भेट नक्षत्री
मी सोबत करतो तिची, एकला यात्री ॥
