शून्यात विश्व माझे बघतो कधी कधी मी
विश्वास तोलताना चुकतो कधी कधी मी

बघता वळून मागे कोणी कसे दिसेना?
गतकालच्या प्रवाही फिरतो कधी कधी मी

बागेत आज आहे आरास पाकळ्यांची
पतझड बघून दारी थिजतो कधी कधी मी

हे वस्त्र जीवनाचे झाले जरी पुराने
नवरंग कुंचल्याने भरतो कधी कधी मी

वैफल्यग्रस्त आहे हा खेळ जीवनाचा
पिण्यास मृगजळाला निघतो कधी कधी मी

अंधार पाचवीला आहे पुजून माझ्या
दिसता कुठे कवडसे बुजतो कधी कधी मी

चोहीकडे पसरला दुष्काळ भावनांचा
ओले बघून डोळे रुजतो कधी कधी मी

लखलख प्रकाश जगती संबंध काय माझा?
अंधार शोधण्याला विझतो कधी कधी मी

प्रेतास हक्क आहे नववस्त्र अन फुलांचा
म्हणुनीच कोण जाणे सजतो कधी कधी मी

केंव्हा कशा कळेना आल्या उदास लाटा
ग़ज़लेस गात माझ्या हसतो कधी कधी मी

"निशिकांत" आस तुजला उमलेल फूल याची
काट्यासवे म्हणूनी जुडतो कधी कधी मी