कसे माझे जग । जाहले उदास
एक तुझा ध्यास । लागलासे

तूच व्यापलीस । व्यथांची पोकळी
वेदना मोकळी । सापडेना

चोहीकडे तुझ्या । आभासांचा गाव
जाणीवांची धाव । तुझ्यापाशी

(तुझ्या विरहाच्या । वेदनांची चव
अमृत आसव । जणू भासे)

वेदनांची नशा । सर्वांगा व्यापून
तुलाही लंघून । जाई आता

 आगीत थंडावा । भासतो अताशा
संकेतांची भाषा । कळू लागे

आता फक्त उरे । सावली सावळी
पाण्याने पातळी । ओलांडली

कुल्फीचा श्रीनाथा । निषाद लागला
न्या आता षड्जाला । आयुष्य हे

--कुल्फी
२. ३. २००६