आमची प्रेरणा सारंग यांची गझल  हा जीव असा जळलेला

तिने मज इशारा केलेला
पण कुणास न कळलेला

तो तिचा इशारा तसला
मज उशीरा समजलेला

मी शीळ घातली आणिक
कुत्रा तिचा सुटलेला

पाहून तीच्या कुत्र्याला
मी पुरता घाबरलेला

हिमतीच्या कसल्या गप्पा
मी स्वतःच ढासळलेला

तीच्या घराचा रस्ता 
का कुत्र्यांनी गजबजलेला

विसरू कसा तो कुत्रा
पळता पळता चावलेला

सांगतो कुत्र्यांच्या गोष्टी
केशवसुमार पस्तावलेला

केशवसुमार..कूई sss कूई sss