आरसा मी एक आहे, ज्या स्वतःचे रूप नाही
बिंब उमटे लख्ख ज्याच्यावर कुणाची छाप नाही

पाहणारा पाहतो त्याच्या वसे जे अंतरंगी
लोचनांना भासणारा हाय माझा चाप नाही

या मनाने जाणलेली अंतरे अंकात यावी
एवढे हातात माझ्या आज मोठे माप नाही

हे कळोनीही वसा मौनातला यावा कपाळी
याहुनी मोठा असा काही कुणाला शाप नाही

घात आघातांस साऱ्या सोसले झाले तसे मी
तांडवे झाली तरीही देह झाला कंप नाही

मी बरेवाईट सारे ठेवले माझ्या उराशी
ही बिलोरी काच काही एकटा मम राप नाही

--अदिती
१२ ऑक्टोबर २००७
आश्विन शुद्ध १ शके १९२९