आमचे परममित्र व विडंबनव्यवसायबंधू श्रीयुत केसवसुमार यांनी निवृत्तीचा निर्णय घेतला याचे आम्हांस खूप दुःख झालेले आहे. केशाचा असा अचानक श्री श्री केशवानंद महाराज झाल्याने विडंबन क्षेत्रात कधीही भरून न निघणारी पोकळी निर्माण झाली आहे. संन्यास घेताना त्यांनी आम्हांस "संसारात ऐस आणि विडंबनं करीत राहा" हा आशीर्वाद दिला. त्यांची आज्ञा शिरसावंद्य मानून आम्ही आमची मूळ प्रवृत्ती कायम ठेवणार आहोत. खालील रचना श्री श्री केशवानंदांच्या चरणार्पण.

छळले मज त्या सर्व कवींना स्मरतो आहे
सूड घ्यावया रोज विडंबन लिहितो आहे

वा व्वा टाळ्या मिळो ना मिळो मज रसिकांच्या
हातुन माझ्या रोज कुणी भादरतो आहे

कवी अडकता प्रतिभेच्या जाळ्यात माझिया
चिरून त्याला माशासम मी तळतो आहे

मित्रांना ही सावध केले होते मी की
दोस्तांचीही शत्रूंसम मी करतो आहे

डोक्यामध्ये कवड्याच्या मी पाहू शकतो
म्हणून कविवर मज इतका घाबरतो आहे

शब्दांच्या ज्यांनी कोलांट्या खूप मारल्या
विदूषकाचे सोंग घेउनी छळतो आहे

जरा मोकळे साच्याच्या पिंजऱ्यातुन व्हा हो
तेच तेच वाचून रोज कळवळतो आहे

साद घालतो खोडसाळ नाठाळ कवींना
हेच मागणे, हीच विनवणी करतो आहे...