वाट इतकी पाहणे- नको आता
स्वप्नातही जागणे- नको आता

बासरी ती चालली मथूरेला
गोकुळी ह्या थांबणे नको आता

पानगळ ही पाहणे साहवेना
रोप दारी लावणे नको आता

खरे बोले आरसा नको तेव्हा
तोंड त्याचे पाहणे नको आता

मौन माझे सोडून पाहिले अन
काय झाले-सांगणे नको आता

काळजाचा तुकडा कसा खुडावा ?
लेक पोटी मागणे नको आता

*************

( बीज तेच, जमीन वेगळी.. )

खोटेच हासत राहणे नको आता
ओझे फुकाचे वाहणे नको आता
 
आयुष्य सारे नाडले मला त्यांनी
वेडेच द्या- मज शाहणे नको आता

आहे सुखी मी दु:खात माखलेला
त्या आसवांनी नाहणे नको आता

रागावणे लटकेच- जीवघेणे ते
प्रेमात गाफिल राहणे नको आता

सारेच ह्या भवसागरी बुडालेले-
पाण्यात कोणा पाहणे नको आता