निशा आश्विनी
आकाश निरभ्र
अंधारगारवा शिरशिरणारा
क्षण निवांत
उल्हास मनगच्च
दर्शन उल्कापाताचं
तारका गगनगांगेया
पृच्छा माझी
हव्वार्यू ? छान !
पतन तारकेचं
कशानं ?
उत्तर तिचं
चमचमतं
संवाद लाघवी
कथन नि:शब्द
तिचं
ओघाओघानंच॥
भानू राजा
अंतराळाचा अंगारसागर
रथगती तिळतिळ
अंगदर्शन आमचं
त्याच्यासमोर असंभव!
कोंडमारा आमचा
नजरेआड होईपर्यंत॥
तदनंतर सुस्कारे
साऱ्या तारकांचे
वारा मंद
सायंकाळचा॥
मागोमाग सुहासित
भावुक अवतरण
सुधेंदुचं
दर्शनोत्सुक आम्ही
अनावतरित अपसुक॥
परंतु
शीलरक्षण स्वकर्तव्य
शासन प्रमादाचं
हकालपट्टी अवनीवर
वा अन्यत्र
दाखला गंगेचा
दिलेला तिनं
मात्र
रीत उफराटी
स्वैर मनुष्यलोकी...
शेरा तिचा॥
ओशाळणं माझं॥
नंतर
तारका मश्गुल
सहवासात सुधेंदुच्या
स्वस्थानीच निष्काम ॥
विचारमग्न मी
अंवतीभंवती उल्का किती?