कविवर्य शंकर रामाणींची 'दर्पणीचे दीप' या संग्रहातील गझल 'या आतल्या उजेडी'
अजुनी भुऱ्या दिशांचे मी हुंगतो किनारे
आयुष्य लासणारे मी पोसले निखारे
केली कुणी कळेना असली कठोर शिक्षा
प्रारब्ध राजबंदी; चौकीवरी पहारे..
ज्या लाविल्या कुणी त्या विझल्या अता मशाली;
बेभान नादती का दूरातले निखारे
माझ्यातली पुराणी उध्वस्त धर्मशाळा;
आरण्य आठवांचे दगडी तिथे ढिगारे
शिल्पायुषी जगाला तेजाळ जाग आली
आभास तू; कुणाचे हिरवे मला इशारे?
घाटातली विरागी ही वाट एकट्याची;
या आतल्या उजेडी उघडी विराट दारे
----------------------------------
(जयन्ता५२)
