दुरावा

देतोस का उजाळा
त्या धुंद आठवांना
होतोस काय हळवा
स्पर्शून आठवांना

ती एकली दुपार
तो प्रश्न कापरासा
ती खूपशी कबुली
इन्कार ही जरासा

झाल्या मग अचानक
सांजा अजून कातर
अवघडले होते जगणे
विरहातले निरंतर

तैसाच चंद्र अर्धा
दोघांत वाटलेला
त्या पौर्णिमेत अजूनी
तू मुक्त सांडलेला

आहे तसा शहाणा
अपुला जरी दुरावा
आतून पेट घेतो 
कधी तोच रे दुरावा

जयश्री अंबासकर