पुलस्तींच्या गझलेने आमच्या अगदी वर्मावर बोट ठेवलं. त्यामुळे होणाऱ्या वेदना कमी करण्यासाठी आम्ही नेहमीप्रमाणे लेखणी हातात धरली.
पान आहे, कात आहे, भरवणारी नार आहे
हा चुना तळव्यावरी, हा तीनशेचा बार आहे
शिंग कोणी फुंकले की गाय लागे हंबराया
शिंग हे होते जयाचे तो तिचा का यार आहे ?
व्यर्थ ते ठरले महात्मे चोर जे होऊन गेले
हा वसा आहे कुणाचा, हा कसा व्यभिचार आहे ?
बडवते घरच्या धुण्यासम, घालते पत्नी धपाटा
मी रमावे मग इथे का? स्टेपनी तय्यार आहे!
जाहले पोटात का तव 'खोडसाळा' 'काव्य'जंतू ?
नित्य शब्दांचा तुला हा जाहला अतिसार आहे !
