मी अशा घरात राहतो, जे गेले कित्येक वर्षांपासून अदृश्य आहे,
येथे आहेत फक्त पडक्या भिंती,
आणि तळघरात पण पोहचू शकतो सुर्यप्रकाश.
रानटी झुडपं उगवलीत इतस्तत:
जंगलानेहि कुंपणावरून केले आहे अतिक्रमण,
आणि येथे दिवसभर घुमत असतो सुतार पक्षाने केलेला ठक ठक आवाज.
जसजशी रात्र वाढत जाते,
माझ्या मनाला विचित्र दुखणे ग्रासते,
कि मी आहे दुरवर या एका अदृश्य घरात.
चांदण्याच्या मंद प्रकाशाखाली
माझ्याबरोबर दोघेजण आहेत,
जे या अंधाऱ्या जागेत देतायत माझी साथ.
एक मुलगा आणि एक मुलगी, जे आहेत दु:खी
पण ते माझ्याशी बोलत नाहित
तरिपण मला खात्री आहे, हेच आहेत माझे मृत्युनंतरचे सोबती!
मूळ कवी: रॉबर्ट फ्रॉस्ट
काव्य: 'घोस्ट हाऊस'
