कोरड्या नभातुन, सूर्य वरुन ओकतो आग भवताली

हा तप्त वात, फिरतो उन्हात उडवीत धूळ वरखाली

करपली जुई, सुकली जाई ती गलितगात्र झालेली

टाकले अंग, उतरला रंग ही विकल वेल सुकलेली

वणवणे वनी,व्याकुळ हरिणी मृगजळास शोधित जाई

भासते जरी, ते जवळ तरी भुलवीत दूर तिज नेई

हा गज तृषार्त, शोधात व्यर्थ पाण्याच्या चालत राही

घेइना झेप, वनराज गप्प बलहीन जळाविण होई

सळसळत नाग, शमविण्या आग बघ मोरपिसाऱ्याखाली

दुमडला फणा, मोडला कणा त्या निळ्या सावलीखाली

शत्रुत्व सरे, तो गर्व हरे ऋतु ग्रीष्म करी अगतीक

या दाहि दिशा, होऊन पिशा मागती जळाची भीक