आमची प्रेरणा पुलस्ति यांची अप्रतिम गझल मनसुबे
गंध हा कसला कळेना श्वास गुदमरतोच आहे
रेशमी सदरा जरी हा रोज मी धूतोच आहे
मज किती हुसकावले, दुर्लक्ष केले, टाळलेही
मी तरी दारी तिच्या हा नित्य घुटमळतोच आहे
लपवलेले तोंड जाताना तिच्या खोलीवरी मी
हाय बापाला तिच्या मम मनसुबा कळतोच आहे!
नेमका आलाच तो ही आज सामोरा मला अन
बोलला काहीच नाही पण मिळाली पोच आहे
काल अंधारात त्याने एवढे समजावले मज
कान डावा आज माझा हा जरा दुखतोच आहे!
उघड रे डोळे अता तू - शुद्ध तुज असलीच जर का
कोण हे कानात माझ्या आज ओरडतोच आहे?
या टुकार विडंबनाची फारशी मज खंत नाही!
दु:ख हे सलते उरी की - तेच ते लिहतोच आहे...
लोक थकले! 'रे पुरे' सांगून मेल्या "केशवा"ला...
हा तरी सगळ्या जनाला नित्य बघ छळतोच आहे!
