कशी आयुष्यभर केली शिळीपाकीच न्याहारी
कसा संसार केला मी सवे घेऊन म्हातारी

मुलाच्या चेहऱ्याशी साम्य माझे ना जरी दिसले
तसा विश्वास आहे अन तसे हे सभ्य शेजारी

घसरता पाय थोडासा, करे ती वेगळी शय्या
किती रात्री अता माझ्या नशीबी थंड बेकारी

कशाला बंद सारे बार तू, आबा, असे केले
कुठे शहरातले जातील आता हे सदाचारी

किती चोरून दुसऱ्याच्या कवाफी पाडल्या गझला
कवी मी कोडगा ! राहीन मी आजन्म आभारी


आमची प्रेरणा -

नको आयुष्यभर नात्यांतली घोटीव लाचारी