जळत होता आसमंत

पेटत होतं पाणीसुद्धा

"ह" सुद्धा उच्चारलात

तर जात होते प्राण......

"म" जरी बोललात

तरी कापत होती मान!

खरंतर,

ह काय किंवा म काय

हम होऊ शकले असते!

पण तसं झालं नाही,

'त्यां' नी होऊ दिलं नाही;

फळं भोगतोय आम्ही.......

..... अजूनही अंधारात,

धगधगत्या अंगारात

विझली वात चालते आहे,

वाताहत पाहते आहे!

या धुमसत्या निखाऱ्यांतही

ती तेवायची नाही....

तिला थोडासा "स्नेह" हवा आहे!!!