कंबर कसुनी घेतो आहे शोध 'कोण मी आणि काय मी' याचा
पटतच नाही उत्तर की मी स्वतःच उत्तर, स्वतः प्रश्नही माझा

रक्त, मांस, हाडे, स्नायुंच्या आत कुठेसा बिंदू आहे दुखरा
'जोवर तो आहे तोवर मी', 'तो म्हणजे मी' इतके कळते आता

पवित्र जे जे जगात ते ते सर्व अभद्रातून जन्मले आहे
उगाच का माझ्या ओठांवर कविता फुलते, शब्द उमलतो ताजा

जितके जळते मन तितके इंधन मन जाळायाचे लाभत आहे
संपुन गेले दोन्ही की मग देह द्यायचा, म्हणायचे "हा जाळा"

अनंत काळाचा क्षण साधा एक कधी आला, येउन गेलाही
तसाच मीही आहे माहित आहे, पण करतो मी गाजावाजा