रात पुनवेची
अधीर आषाढाची
आभाळ घनगच्च
शांतता धास्तावलेली
पांघरूण अंधाराचं
हवा जडावलेली
पहिलटकरीण दीसभरली ॥
धावणं वाऱ्याचं
जणू हरिण
सुसाटलेलं मरणभयानं
दूरवर उजेड
लकाकता पुन्हापुन्हा
मागोमाग मंदसा
गडगडाट कापरा ॥
फौज काळी
धाकट दमदार
जणू वाटेवर
इंद्राची वरात
झोडपेल ही
कधीही कशीही
इंग्रज शिपायासारखी
निर्दय निष्ठुरतेने ॥
उशीर यांना
नेमका आज
पाहावी किती
थबकलेली वाट
नजर एकटक
अंधार चिरणारी
तगमग मनाची
उलघाल जीवाची
धक्-धक् उरात
कडेवर बाळ
निरागस अजाण
'येतील हं आत्ता'
सांगणं त्याला? ॥
आकृती काळी
दूरवर दिसणं
दिव्याचा उजेड
स्वच्छ होणं
मळभ मनातलं
दूर होणं
दर्शन कृष्णाचं
उल्हसित करणारं ॥
हरिख खिडकीला
मिळेल पाहाया
रासक्रीडा -
बाहेर आणि
आंतही !!
