स्वप्न आता पापणीला छळत नाही
सत्य कुठले भास कुठला कळत नाही
मी किती वेळा तुला सांगू कहाणी?
राम वनवासात जाणे टळत नाही
तीच तू ,अन चंद्रही तो ,तोच मी ही
(रक्त आहे तेच पण सळसळत नाही)
मी कुणाचा चाहता वा शिष्य नाही
पायवाटेला जुन्या मी वळत नाही
येत नाही वावटळ का अजुन गावी?
फुंकरीने पान इथले हलत नाही
जीवनाचे भान आले, पण उशीरा
अन चिता बेभान आता जळत नाही
देठ असता पाकळीला अर्थ आहे
हे तुला कळते तरीही वळत नाही
कस्तुरीचा उगम ना उमगो म्रुगाला
ज्ञान झाले की कुणीही पळत नाही
प्रमोद बेजकर