आमची प्रेरणा : आमचे परममित्र व विडंबनव्यवसायबंधू रा. रा. केशवसुमार यांची (मोजणी)
हल्ली गझल मला का कोणीच देत नाही ?
कोणी चुकून सुद्धा जोखीम घेत नाही !
आश्वासने कवी ते देऊन कैक गेले
मी भादरेन म्हणुनी पण काव्य देत नाही
सारे विडंबनांने पोळून लांब गेले
डसलो तयां असा की जवळीच येत नाही
'धिक्कार' खास अमुचा, अभिप्राय रोज तिरके
मज मोजदाद त्यांची अजिबात येत नाही
काव्यास केशवाच्या खरपूस भाजतो तो
का लाडवास त्याचा आस्वाद येत नाही ?
मी श्वास घेतला तर दचकू नका कवींनो
मानेवरी बसाया मी भूतप्रेत नाही
केला समीक्षकांनी नाहीच पुस्तकात
उल्लेख एक माझा प्रस्तावनेत नाही
माझ्या विडंबनांचा घेऊ नकात धसका
मिश्किल झरा असे हा, हा पानशेत नाही
नाहीस खोडसाळा गणतीत तू कवींच्या
संमेलनात अथवा त्यांच्या सभेत नाही... 