हा किस्सा मला ई-मेल मधून आला. मूळ लेखक माहीत असल्यास सांगावे.
हॅम्लेट
-------
काही वेळेला खोडी काढायचे मनात नसते. पण ग्राहकाने अनाठायी शंका विचारून बेजार केले तर 'इरसाल पुणेरी' उत्तराची चपराक बसते. उदा. शिट्‍टीवर सुरेल गाणं सादर करणारा अप्पा कुलकर्णी मुळात महाराष्ट्र बॆंकेत होता. त्याच्या बँकेसमोरचा रस्ता फक्त ओलांडायचा अवकाश. समोरच आणखी एक सहकारी बॆंक होती. तिथलाच चेक घेउन, आपल्या महाराष्ट्र बँकेतल्या खात्यात भरण्यासाठी ग्राहक महाशय आले. नेमकं काऊंटरवरच्या
अप्पाला त्यांनी विचारलं की, "कॅश कधी होईल"?
अप्पा म्हणाला, "उद्या सुट्टी आहे. परवा होईल."
ग्राहकानं विचारलं, "का पण? समोरच्या बँकेचा तर चेक आहे. वेळ लागतोच कसा?"
"अहो, उद्या सुट्टी आहे." अप्पाचा नम्रपणा अद्याप सुटला नव्हता.
"पण समोर तर बँक आहे..." ग्राहक हेका सोडेना.
मग खट्याळ अप्पाला राहवेना. तो म्हणाला, "काका काय आहे. केवळ रस्ता ओलांडल्यावरच्या बँकेचा चेक आहे म्हणून लगेच कॅश होतो, असं नसतं. प्रोसिजर असते.. असं बघा.."
"काही सांगू नका प्रोसिजर-बिसिजर!"
"ऐका तर काका, वैकुंठ स्मशानभूमीच्या दारातच समजा तुम्ही गेलात म्हणजे मेलात. तर दारातच गेले म्हणून लगेच सरणावर चढवतील का? आधी ससूनला नेतील. चेक करतील. घरी नेतील. हार घालतील. मृत्युपास काढतील. मग वैकुंठाकडे..."
"कळलं!" फणकारत ग्राहक महाशय निघून गेले.
अशा इरसाल प्रश्नोत्तरांमुळे किंवा 'न' विचारता केलेल्या-नोंदविलेल्या प्रतिक्रियांमुळेच पुण्याचा 'जिवंतपणा' अजून टिकून आहे. पुणं कधी 'डल' होत नाही.