आमची प्रेरणा सुवर्णमयींची सुंदर गझल वेळ झाली.
ढापण्याने ढापणीला पाहण्याची वेळ झाली
कंद-पोहे अन चहा मी ढोसण्याची वेळ झाली
गा सखे, बेसूर गाणे ऐकण्याची वेळ झाली
कर्णपटलाला जरासे फाडण्याची वेळ झाली
खा सखे तू, वजनकाटा मोडण्याची वेळ झाली
ये सखे, उपवास माझा सोडण्याची वेळ झाली
वेळही झाला कितीसा डास हा मारून राया
एवढ्यातच ढेकणांना मारण्याची वेळ झाली?
सांजवेळी परवच्याला रटून घ्या माझ्या मुलांनो
शिकवले तुम्हास जे ते घोकण्याची वेळ झाली
घेतली हातात पुन्हा लेखणी अस्मादिकांनी
खोडसाळाला नव्याने सोसण्याची वेळ झाली!
