जे मिळाले ते गुमान लवून घे
या जगाशी घे पुन्हा जुळवून घे

ओळखीचे राहिले नाही कुणी
आरशापुढला दिवा विझवून घे

वाट प्रगतीची कधीची खुंटली
घोंगडे पाण्यामध्ये भिजवून घे

तोकड्याचे दुःख कुठले वाहते
धाकल्याचेही जरा उसवून घे

योजनांमधली हवा गेली जरी
कल्पनांचा तू फुगा फुगवून घे

कौल हृदयाचा कुणी का ऐकतो
तर्कबुद्धीने मना फितवून घे

राहणे 'ॐकार' कसले रे इथे
चांगले म्हणुनी मला फसवून घे