प्रेरणेचे उगमस्थान : 'मिठीत तोच गोडवा'

"बराच काळ नांदले तुझ्यासवे, चला अता"
जुनी धनीण मागते नवीन बापया अता

कधी कधी न पाहणेच छान वाटते तुला
मधेमधे दुज्याकडे हवे बघायला अता

तुझे नवीन रूपही बुळेच वाटले मला
तुला उगीच वाटले, "बरा दिसेन ना अता? "

म्हणायचास, ’रूप संपले तुझे, खलास तू’
कशास खेटलास? हा कशास चोचला अता?

पुन्हा न थाप मारुनी कधी जवळ सरायचे
तुला हवेच 'ते', खरा प्रकार जाणला अता

मिठीत तोच गारवा, दिवस असो, असो निशा
उरात एकदातरी मशाल चेतवा अता

मिठीत तोच दादला, कधी इथे, कधी तिथे
नवीन रंगरूट-शोध व्हायला हवा अता

नसेल खोडसाळ वा असेल, सारखेच ते
करून काव्य जाहले, विडंबने करा अता