जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात
जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात । अनोळखीशा सुंदरीच्या प्रथम भेटीची रात ॥ धृ ॥
हाय ते रेशमी केसांतून बरसते पाणी । फुलशा गाली विहरण्याला हरखते पाणी ॥
अंतरी वादळे आणणार्‍या वास्तवाची ती रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ १ ॥
भिऊन विजेला, अचानक ते बिलगणे तीचे । आणि लाजेने चूर होऊन लोपणे तीचे ॥
कधी न देखिली, न ऐकलीशी जादूभरी रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ २ ॥
लाल पदराला, आवरून पिळले जे तिने । हृदयी जळता जणू एक तीर सोडलेला तिने ॥
आग पाण्यात लावणार्‍या भावनांची ती रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ ३ ॥
वसते गीतात जी, माझ्या ती, तस्वीरशी ती । तरुणपणीच्या धुंद स्वप्नांतली सुंदरी ही ती ॥
आसमानातून उतरलेल्या हितगूजाची ती रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ ४ ॥
लता:
जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात । अनोळखीशा प्रवाशाच्या प्रथम भेटीची रात ॥ धृ ॥
हाय ज्या रात्री ह्या हृदयाने धडकणे शिकले । अंतरी भावनाबहराने भडकणे शिकले ॥
माझ्या दैवातच उमटलेल्या भाग्यरेखेची रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ १ ॥
जेव्हा हृदयाने सप्तरंगी प्रेम आलापिले । नयन नयनांशी प्रेमगूज आळवू गेले ॥
त्याच गीतांची, विचारांत बुडालेलीशी रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ २ ॥
रफी:
रुसून गोष्टींनी, माझ्या, तू नको होऊ निराश । नाही नाही त्या विचारांनी नको होऊ निराश ॥
कधी न संपेल आपल्या ह्या संगतीची ही रात । जिंदगीभर न पावसाची, विसरेल ती रात ॥ ३ ॥
जिंदगीभर नहीं भुलेगी वो बरसात की रात
मूळ हिंदी गीत: साहिर लुधियानवी
संगीत: रोशन
गायक: रफी, रफी व लता
चित्रपट: बरसात की रात
भूमिका: मधुबाला, भारतभूषण, निम्मी
मराठी अनुवाद: नरेंद्र गोळे २००६०८१५