जीवनाचा डाव अजुनि मांडते आहे
जिंकू पुन्हा हार म्हणुनि मानते आहे

भूतकाळाच्या चुका विसरून आता
हास्य करुनि आसवांना मारते आहे

रात्र काळोखी इथे पुरणार मी
वाट पाहत त्या उषेची जागते आहे

शल्य बाहेरी जगाची मी झुगारून
शांत संसारात माझ्या नांदते आहे

जगाने आता बनविले कोडगे,
प्रेत पूर्वीच्या 'अनु'चे जाळते आहे..

(बोला राव, वाचून डोळ्यात 'करुणेणे' अश्रू आले की नाही? आता जरा अश्रू पुसून दात विचकूया:)

चेसचा मी डाव अजुनि मांडते आहे
मीच खेळोनि चुकीचे भांडते आहे

'कासवाचे' खोकडे विसरून पुन्हा
जागुनि मी डास आता मारते आहे

भात इतकुसा कसा पुरणार त्याला
संपवून तो वाट त्याची पाहते आहे

'सात फेरे' ची मजा 'हिस्टरी'त नाही
हातुनि रीमोट मीपण हिसकते आहे

टॉम आणिक जेरीला त्या पाहताना
गॅसवरती दूध 'राधा' जाळते आहे..

-अनु (जी. एम. घाऊक+भावुक गझल उत्पादन व विक्री).