चहा काय फक्कड झालाय. असा चहा फक्त तीच करू जाणे. चवीपुरतं आलं, चवीपुरती साखर आणि आटवलेलं दूध. दिवसभराचा सगळा शिणवठा त्या एका कपात विरघळून जातो! हातात रुपालीनी केलेला चहा आणि बाहेर धुवांधार पाऊस! टेरेस मधला झोका आणि हवेतला गारवा! खूप काळ ढग दाटून आल्यावर अनिर्बंध पडणारा पाऊस. बापरे! रुपालीचा चहा आणि हा असा पाऊस हे कॉम्बिनेशन डेडली आहे. फारच अंतर्मुख करतं. नेहमीच असं होतं. नको नको म्हणत असतानाही काही जुने क्षण नजरेसमोर येतात आणि मग माझ्या हातात फक्त त्या सरी झेलणं तेवढं शिल्लक राहतं.
