रात्र पडता तेज ज्याचे लुप्त होते
लोक असल्या भास्कराचे भक्त होते
देवळाबाहेर रांगा लांब होत्या
देव गाभार्यातले निद्रिस्त होते
फायदा-नुकसान काटेकोर ज्यांचे
पाप-पुण्याचेच खाते व्यस्त होते
एवढ्या उच्चारवाने घोषणा का ?
लागले डोलू कुणाचे तक्त होते ?
पाखरावर जीव जडवावा कशाला ?
झाड तू आहेस, ते पांथस्त होते
वेचले, मग फेकले, तुडवून गेली
भासले माझे हृदय प्राजक्त होते
अर्थ काही वेगळा होता स्मिताचा
वेदनेने नेत्र ओले लिप्त होते
का विटाळू मांडुनी शब्दांत त्याला
अंतरी जे आजवर अव्यक्त होते ?
गीत-गझला दोन घटकांचेच रंजन
दीपिका होते अमर, वा सूक्त होते
सोसतो गर्भारशीसम रोज वेणा
काव्यसंभव का कधी परहस्त होते ?
काय सृजनावाचुनी अडले कुणाचे
प्रजननाने जर अहम् अभिव्यक्त होते ?
एक तर रद्दीत जाते काव्य सारे
फार धगधगलेच तर ते जप्त होते
कल्पना घाली मिठी काव्यास ऐसी
अर्थ शब्दांवर जणू अनुरक्त होते
काव्यमय शृंगार की क्रांती-तुतारी ?
चेतले जे आजवर संन्यस्त होते !
अनुभवांती वाटते, चुकलेच माझे
खूप लिहिले, मात्र ते बेशिस्त होते
