पूजा करताना वासुदेवभटजी गेंगाण्या आवाजात जसे सतत काहीतरी गुणगुणत असतात तसा पाऊस सकाळपासून संतत झिमझिमत होता. खरे तर पडवीतल्या चुलीपुढच्या कोपऱ्यात निखाऱ्यांच्या धगीला पासोडी पांघरून डुलक्या काढायला ही अत्यंत योग्य आणि उत्तम वेळ होती. पण असे बसून चालणार नव्हते.
देवळात रात्री समाराधनेचे जेवण होते. त्याच्या निवडणे - सोलणे - चिरणे इत्यादी हमाली-कामासाठी आई सकाळपासून तिकडे गेली होती. दुपारला ती परत आल्यावर मग सांगितलेल्या आणि न झालेल्या कामांची उजळणी झाली असती.
चिंगीचे केस निगुतीने विंचरायला झाले होते. कुठूनतरी तिने उवांची आयात केली होती.
