आता तो निश्चिंत होता. प्रेमाने त्याने आपल्या टाय-पीन वरील नीलमण्यांचे चुंबन घेतले व मनाशी म्हणाला, "आता झटपट कामाला लागले पाहिजे. हां हां म्हणता कॅरव्हॅन येऊन उभी राहिल. तसा अजून पाऊण तासापेक्षाही जास्त वेळ आहे म्हणा. "

मग त्याने बायकोचे प्रेत एका मोठ्या गोणत्यात घातले. नीट निरखून पाहिले. कुठेही रक्ताचा टिपूससुद्धा नव्हता.

त्याने मनातल्या मनात स्वत:चीच पाठ थोपटली. मग ते प्रेत घेऊन गॅरेजमध्ये आला.

मागील भागात आपण अमेरिकन अध्यक्ष निवडणूक पद्धत पाहिली. मागील भाग वाचून त्यावर वाचकांनी प्रतिक्रियाही कळवल्या. त्याबद्दल धन्यवाद. आता या भागात आपण या वर्षीची निवडणूक याबद्दल माहिती मिळवू या.

त्यावेळी मी नुकताच सायनरला राहायला आलो होतो. अंजली अजून पाळण्यात होती. नवीन बांधकामाचे व्रण अजून शिल्लक होते.
दिवाळीमध्ये रंगकाम केल्यामुळे येणाऱ्या एका वेगळ्याच सुगंधाची अनुभुती तेथे येत होती. नवीन वस्ती, नवीन लोक असल्यामुळे आमची अवस्था गोंधळल्यागत होती.

त्याला खात्री होती आजचा दिवस त्याचे जीवन पालटणार होता. आजपासून तो स्वत:चे निर्णय स्वत:च घेणार होता. इतके वर्ष, खरेतर समजायला लागल्यापासून तो आईचे ऐकत आला होता. स्वत:चे निर्णय स्वत: न घेऊ शकण्यातील घुसमट त्याने अनुभवली होती. सतत दबावाखाली राहण्याने त्याचे मन बंड करून उठले होते. गेल्याच महिन्यात आईच्या कॉफिनवर फुले ठेवताना आपले जीवन सुखी करण्याचा त्याने निश्चय केला होता. त्याची सुरुवात आज होणार होती.

आज सकाळीच त्याने एक कॅरव्हॅन मागवली होती. ती बरोबर ४. ०० वाजता येणार होती. सगळे काही व्यवस्थित झाले तर तो उद्या ह्याच वेळेला व्हेरोनिकासोबत दूरवर सॅंटा कॅटालिना बेटावर असेल.