आम्ही मिळून सातजणींनी जिवंतपणी स्वर्ग पाहिले (बाय द वे स्वर्गाचे अनेकवचन काय होते).  स्वतः मेल्याशिवाय स्वर्ग दिसत नाही म्हणे पण ह्याची देही ह्याची डोळा स्वर्ग पाहिला  आणि तोही आपल्या मातृभूमीवर.  खूप वाचलं, ऐकलं होतं ह्या स्वर्गाबद्दल.  स्वप्न होतं हा स्वर्ग बघण्याची.   ह्यावर्षी हे स्वप्न प्रत्यक्षात उतरू शकलं ते युथ हॉस्टेल युपी स्टेट ब्रँचच्या आयोजकांमुळे.  बऱ्याच मैत्रिणींनी तुझ्याबरोबर आम्हालाही तुला न्यायचंच आहे अशी प्रेमळ धमकी देऊन ठेवलेली होती.

अंगावर फाटक्या तुटक्या कपड्यांनिशी मुंबई स्वर्गाच्या दारात उभी होती। एस. एम. जोशी, आचार्य अत्रे, वसंत बापट प्रभृतींची भेट तिला घ्यायची होती. चित्रगुप्तानं बऱ्याच रखडंपट्टीनंतर मुंबईला आत प्रवेश दिला.

संध्याकाळी ८. ३० ची वेळ होती. मी असाच ऑफिस मध्ये कामाच्या गडबडित होतो. तसा इतक्यात नेहमीच ऑफिस मढ़ना घरी जायला उशीर व्हयाचा. काम भरपूर होत. ती दिवसभर माझ्या सोबतच असायची. आम्ही दोघ एकाच मॉड्यूल वर आणि एकाच कंप्यूटर वर काम करायचो. तिच लग्न नुकताच झाला होत हे मला माहीत होत पण तरीही एक अनामिक ओढ़ आमच्यात होती. ती नेहमी म्हणायची की " मी तिला जरा उशीरा भेटलो"
मी कामात गुंग असतांना ती माझ्यासाठी काफी आणायची. आम्ही रात्री बर्याच वेळ पर्यंत गप्पा मारायाचो. नंतर मी तिला रात्री तिच्या घरी ड्राप करायचो.